W sobotę, 29 lutego br., odbyły się drugie z cyklu zajęć integracyjnych rodziców z dziećmi oraz grupowych dla rodziców. Uczestnicy wzięli udział w następujących spotkaniach:
- grupowych
- Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały? Jak słuchać, aby dzieci do nas mówiły?, prowadzone przez Pawła Szałka. Podczas zajęć warsztatowych uczestnicy analizowali tematykę problemów komunikacyjnych z perspektywy dorosłego oraz dziecka oraz możliwości znalezienia wspólnej płaszczyzny porozumienia.
- Trudności i wyzwania wychowawcze – jak sobie z nimi radzić?, prowadzone przez Pawła Szałka. Zajęcia miały charakter panelu dyskusyjnego, w którym omawiane były konkretne problemy wychowawcze oraz możliwości korzystnego ich rozwiązania.
- Skuteczna komunikacja rodzic-dziecko, prowadzone przez dr Danutę Kitowską. Podczas zajęć, uczestnicy nauczyli się stosowania podstawowych technik komunikacji rodzic-dziecko a uczenie się; poznali podstawy komunikacji obrazem oraz sketnotingu, z wykorzystaniem różnorodnych źródeł i narzędzi.
- integracyjnych
- Rodzinne tańce i piosenki – współpraca w grupie z wykorzystaniem metod aktywizujących, prowadzone przez Ewę Pierzgalską. Podczas zajęć uczestnicy doświadczali radości z ruchu i wzajemnego kontaktu. Tańce integrujące, tańce w kręgu, improwizacje ruchowe z rekwizytem oraz wspólne muzykowanie budziły energię, uśmiech i spontaniczność.
- Nasza rodzina tworzy więzy rodzic-dziecko; budujemy wzajemne zaufanie, prowadzone przez Marlenę Dojlidę. Najważniejszym celem zajęć było: rozwijanie wzajemnej komunikacji, pogłębianie zaufania oraz konstruowanie wspólnych rozwiązań. Efektem zajęć było przygotowanie wspólnego przedstawienia o tematyce profilaktycznej.
- Jesteśmy tworzymy – techniki twórczego myślenia i działania, prowadzone przez Marlenę Dojlidę. Dzięki wykorzystaniu metod arteterapeutycznych uczestnicy mieli okazję rozwijać swoją kreatywność, a także budować spontaniczne relacje dziecko-rodzic, dziecko-dziecko oraz rodzic-rodzic. Zajęcia miały niepowtarzalny charakter, a twórcze myślenie i działanie sprzyjało wzajemnej integracji, dzięki czemu pojawiły się spontaniczne poprawne reakcje: rodzic-dziecko, dziecko-dziecko, rodzic-rodzic.
